شناخت ضد آفتاب

احتمالا اصطلاحات ضد آفتاب فیزیکی (یا معدنی) و شیمیایی را شنیده‌اید. این اصطلاحات به ترکیبات استفاده شده در ضد آفتاب‌ها اشاره دارد. بر همین اساس انواع ضد آفتاب در یکی از دسته‌های زیر جای می‌گیرند:

ضد آفتاب فیزیکی

وجود دو ترکیب غیر آلی اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم، باعث می‌شود ضد آفتاب فیزیکی نامیده شود. تصور می‌شود که ضد آفتاب‌های غیر آلی مانعی محافظتی در سطح پوست شما ایجاد می‌کنند که اشعه ماورا بنفش را از بدن منعکس و پخش می‌کند. با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که ضد آفتاب‌های غیر آلی با جذب حداکثر 95 درصد از اشعه UV، از پوست محافظت می‌کنند.

ضد آفتاب شیمیایی (ارگانیک)

تمامی مواد دیگری که روی یا تیتانیوم نیستند، ترکیبات ضد آفتاب شیمیایی محسوب می‌شوند. ضد آفتاب‌های شیمیایی به جای ایجاد سدی در روی پوست، مانند لوسیون به پوست شما جذب می‌شوند. این ترکیبات فعال، یک واکنش شیمیایی ایجاد می‌کنند که نور ماورا بنفش را به گرما تبدیل می‌کند تا نتواند به پوست آسیب برساند.

چرا باید از کرم ضد آفتاب استفاده کنیم؟

خورشید پرتوهای نوری مختلفی ساطع می‌کند که دو مورد از آن‌ها یعنی UVA و UVB به پوست آسیب می‌رسانند. اشعه UVB کوتاه‌تر است و نمی‌تواند به شیشه نفوذ کند، اما باعث آفتاب سوختگی می‌شود. اشعه UVA که می‌تواند از طریق شیشه عبور کند، موذی‌تر است زیرا حتی در مواقعی که احساس سوزش نمی‌کنید، روی پوست شما تاثیر می‌گذارد. به همین دلیل یک راهنمای خرید کرم ضد آفتاب این است که دارای برچسب محافظت در برابر UVA/UVB باشد. معمولا دو ماده تامین کننده UVA، آووبنزون و اکسید روی هستند؛ بنابراین مطمئن شوید ضد آفتاب شما حتما یکی از این مواد را داشته باشد.